szukaj

Witaj malinko

Malina - grupa gatunków z rodzaju Rubus L. wyróżniana zwyczajowo ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego (pozostałe gatunki noszą zwyczajową nazwę rodzajową jeżyna)[1]. U różnych odmian uprawnych owoce mogą być koloru od czarnego i purpurowego, przez czerwony, żółty, do białawego.

Grupa ta nie jest wyróżniana w randze taksonu w klasyfikacji biologicznej.

Malina - grupa gatunków z rodzaju Rubus L. wyróżniana zwyczajowo ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego (pozostałe gatunki noszą zwyczajową nazwę rodzajową jeżyna)[1]. U różnych odmian uprawnych owoce mogą być koloru od czarnego i purpurowego, przez czerwony, żółty, do białawego.

Grupa ta nie jest wyróżniana w randze taksonu w klasyfikacji biologicznej.

migawka

sok malinowy

W ubiegłym roku przeoczyłam sezon na maliny i niestety na zimę zostaliśmy bez soku. Ubolewałam nad tym za każdym razem gdy dopadało nas przeziębienie lub gdy wracaliśmy do domu mocno zmarznięci czy przemoczeni. I przez wszystkie jesienno-zimowe miesiące obiecywałam sobie, że w następnym sezonie przetwory z malin będą dla mnie kwestią priorytetową. I tym oto sposobem po partii malinowej konfitury poczyniłam również sok. 

Jeśli również macie ochotę go przygotować, poniżej znajdziecie kilka przydatnych informacji i wskazówek.

 

Zacznijmy od tego, że sok z malin możecie przygotować na kilka sposobów:

* Najprościej będzie skorzystać z sokownika i wówczas po prostu postępujecie według dołączonej do niego instrukcji. Jest to dość wygodne, ale oczywiście nie każdy z Was takowy sokownik posiada. 

* Jeśli nie posiadacie wspomnianego wyżej sokownika możecie zagotować owoce z cukrem i odrobiną wody (ja dodaję około 100-150 ml na 2 kg owoców) w garnku z grubym dnem i gotować je na wolnym ogniu do chwili, aż puszczą sok. Gotowy sok należy przecedzić przez gęste sito zanim przelejecie je do słoików.

* Możecie też skorzystać ze sposobu naszych babć i zasypać maliny cukrem pozostawiając je w temperaturze pokojowej do chwili aż pod jego wpływem puszczą sok. Takim właśnie sposobem ja zazwyczaj go przygotowuję. (W dużym słoju układam warstwami maliny, zasypując każdą z nich cukrem. Słój przykrywam i odstawiam na 24-36 godzin. Po tym czasie przecedzam sok przez gęste sito i na wolnym ogniu doprowadzam do wrzenia.) Pamiętajcie jednak, że jeśli przetrzymacie maliny w słoiku zbyt długo, zamiast soku uzyskacie wysokoprocentowy napój, który zamiast postawić Was na nogi, raczej Was z nich zetnie ;) 

Ja w tym roku zrobiłam sok z 10 kg malin, więc nastawiałam je w dużych, 3 litrowych słojach. Jeśli takowych nie posiadacie, możecie użyć dużego garnka.

 

Oprósz sposobu przygotowania, możecie również wybrać jaki rodzaj soku chcecie uzyskać:

* Sok klarowny. To sok który powstaje z sokownika lub po odcedzeniu soku od owoców. Sok klarowny powstanie z każdego z trzech sposobów przygotowania. Wystarczy użyć do oddzielenia soku od owoców gęstego sita lub gazy.

* Sok przecierowy. Powstanie, jeśli do klarownego soku dodacie przetarte przez gęste sito owoce. Wówczas wszystkie pestki pozostaną na sicie, a Wasz sok będzie zagęszczony malinowym musem. Tym samym będzie też bardziej "treściwy". 

* Owoce w soku. Po odcedzeniu soku na sicie pozostają owoce, które należy ciasno ułożyć w słoiku i zalać niewielką ilością soku, który je przykryje. Osobiście najbardziej lubię właśnie ten rodzaj soku, chociaż dla niektórych jest to produkt z "odpadu" i przeszkadzają im pływające w herbacie kawałki owoców oraz pestki. Mnie jednak one nie przeszkadzają i to właśnie takie maliny znikają ze spiżarki jako pierwsze :) Może nie za bardzo nadają się do tego maliny z soku gotowanego w garnku, ale jeśli zrobicie sok sposobem babcinym, to zostaną Wam spore kawałki owoców, idealnie nadające się do powtórnego przetworzenia. 

 

A jakie proporcje cukru stosować?

Ja stosuję proporcje 3:1, czyli na każdy kilogram malin dodaję 330 g cukru i moim zdaniem, taka proporcja świetnie się sprawdza. Sok jest słodki, ale nie jest gęstym ulepkiem. 

 

jak zrobić malinówkę

Maliny wkładamy do dużego słoja i zalewamy rozcieńczonym spirytusem po czym zostawiamy na około 20 dni. Codziennie powinniśmy delikatnie potrząsnąć słojem, żeby wszystkie owoce dobrze nasiąknęły alkoholem.

Po około 20 dniach odcedzamy spirytus, który przelany w inne naczynie, na przykład butelkę, którą odkładamy na bok. Wracamy do malin, które zasypujemy cukrem i ponownie zostawiamy na 20 dni. Musimy pamiętać żeby codziennie mieszać słojem, tak aby rozpuścił się cały cukier.

Po tym czasie odcedzamy sok z malin. Następnie wszystkie płynne składniki – spirytus odcedzany na początku oraz sok powstały potem łączymy i przelewamy do butelek. Tak przygotowane i szczelnie zakręcone nalewki powinny postać parę dni nie niepokojone, ponieważ pozwoli im to nabrać odpowiedniego koloru.

malinówka

Miejscowości w Polsce:

  • Malinówka – wieś w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Sawin
  • Malinówka – wieś w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Cyców
  • Malinówka – wieś w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Adamów
  • Malinówka – osada w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Skomlin
  • Malinówka – wieś w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Wilga
  • Malinówka – wieś w województwie podkarpackim, w powiecie brzozowskim, w gminie Haczów
  • Malinówka – wieś w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Bakałarzewo

Miejscowości na Litwie:

Miejscowości na Ukrainie:

  • Malinówka – wieś w obwodzie żytomierskim, w rejonie brusiłowskim
  • Malinówka – wieś w rejonie chmielnickim obwodu chmielnickiego
  • Malinówka – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie pustomyckim

Inne:

  • Malinówka, właśc. Malinowa Oberlandzka – stara odmiana jabłoni, obecnie rzadko uprawiana

Zobacz też:

  • Malinówka Mała – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk
  • Malinówka Wielka – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk
  • Barczatka malinówka – owad z rzędu motyli

rodzje malin

 

 
 

Malina Polana - opis, uprawa i charakterystyka odmiany

Malina Laszka - opis, uprawa i charakterystyka odmiany

 
 

Odmiany malin letnich i jesiennych do uprawy w Polsce

3/5 (23 ocen)
Oceń artykuł

Zanim rozpoczniemy uprawę malin, warto poznać kilka cech charakteryzujących tych roślin, aby wybrać odmiany, które spełnią nasze oczekiwania. Przed dokonaniem wyboru zastanówmy się zatem:

- kiedy chcemy zbierać owoce? Czy zależy nam na jak najwcześniejszym ich dojrzewaniu, czy także jesienią chcemy cieszyć się ich smakiem? Do wyboru mamy odmiany owocujące na pędach dwuletnich, których owoce dojrzewają już na początku lata lub też odmiany jesienne, zawiązujące owoce na jednorocznych pędach. Te drugie wymagają nieco mniej uwagi.

- czy dysponujemy odpowiednim miejscem oraz jesteśmy gotowi poświecić swój czas, aby rozpinać pędy na podporach, czy wolimy odmiany o sztywnych pędach, które nie będą się pokładały?

- w jakim rejonie kraju mieszkamy – czy zakupione odmiany powinny być bardziej odporne na mróz i choroby grzybowe, którym sprzyja duża liczba opadów deszczu?

- do jakiego celu będziemy wykorzystywać owoce: do bezpośredniego spożycia czy raczej do przetworów?

Dostępne w sprzedaży odmiany w mniejszym lub większym stopniu posiadają wybrane cechy. Pędy odmian tradycyjnych, letnich wycinamy po zbiorze owoców tuż przy ziemi. Ułatwia to wzrost tegorocznych przyrostów, które zaowocują w następnym sezonie. Pędy odmian jesiennych wycinamy późną jesienią lub na przedwiośniu. Jeśli pozostawimy dolne odcinki pędów, wytworzą one odrosty które zaowocują w lipcu następnego roku, a następnie na górnych odcinkach pędów ponownie, w późniejszym terminie.

Nie należy zapominać, że smak i aromat owoców w znacznej mierze zależą od panującej aury: najsmaczniejsze owoce dojrzewają przy ciepłej pogodzie, w pełnym słońcu!

 

 

Odmiany jesienne, powtarzające owocowanie (owocujące na pędach jednorocznych):


Polana – jedna z najpopularniejszych polskich odmian, owocująca od sierpnia, bardzo plenna, aromatyczne owoce są wyśmienite do bezpośredniego spożycia oraz na przetwory. Odmiana ta wytwarza czerwone, duże owoce. Mało wrażliwa na zamieranie pędów. Nie wymaga podpierania, pędy dorastają do wysokości 1,5 m.

Polka – to również odmiana polskiego pochodzenia. Dojrzewa wcześniej niż Polana (o około 10 dni) i rośnie średnio silnie. Owoce bardzo duże, szczególnie polecane do mrożenia, dojrzewają do listopada. Pod koniec okresu owocowania pędy pokładają się, dlatego warto zadbać o podpory.

Poranna Rosa – odmiana o żółtych owocach. Wytwarza wysokie, sztywne pędy z wieloma kolcami. Owoce duże, deserowe dojrzewają z początkiem września. Odmiana mało podatna na gnicie owoców i zamieranie pędów.

Polesie – odmiana średnio bujnie rosnąca. Wytwarza niewiele pędów. Owoce słodkie, aromatyczne; duże, ciemnoczerwone z lekkim omszeniem nadające się do bezpośredniego spożycia i przetwórstwa

'Pokusa' – polecana do uprawy amatorskiej odmiana deserowa. Wytwarza owoce duże, kuliste lub lekko stożkowate. Owoce na pędach jednorocznych rozpoczynają dojrzewanie od polowy sierpnia.

‘Latham’ – jedna z najbardziej wytrzymałych na mróz odmian. Stosunkowo odporna na choroby.

‘Lloyd George’ – odmiana zagraniczna, owocująca powtórnie na przełomie września i października.

‘Pruska’ – bujnie rosnącą odmiana wytwarzająca duże owoce. Ze względu na wzrost wymaga rozpinania na drutach
 

Witaj malinko

Malina - grupa gatunków z rodzaju Rubus L. wyróżniana zwyczajowo ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego (pozostałe gatunki noszą zwyczajową nazwę rodzajową jeżyna)[1]. U różnych odmian uprawnych owoce mogą być koloru od czarnego i purpurowego, przez czerwony, żółty, do białawego.

Grupa ta nie jest wyróżniana w randze taksonu w klasyfikacji biologicznej.

Malina - grupa gatunków z rodzaju Rubus L. wyróżniana zwyczajowo ze względu na czerwoną barwę owoców i łatwość ich odpadania od dna kwiatowego (pozostałe gatunki noszą zwyczajową nazwę rodzajową jeżyna)[1]. U różnych odmian uprawnych owoce mogą być koloru od czarnego i purpurowego, przez czerwony, żółty, do białawego.

Grupa ta nie jest wyróżniana w randze taksonu w klasyfikacji biologicznej.